Spijt

Even een pissige opmerking over iemand mailen en na op de verzendknop gedrukt te hebben, zien dat je het onderwerp van je toorn hebt gemaild in plaats van die vertrouweling aan wie je hem wilde versturen. Spijt. Een verjaardag, een trouwdag, een afspraak vergeten. Spijt.
Je geld uitgeven aan iets, waarover je in de winkel diep van binnen al twijfelde. En thuis: spijt.
Net iets te fel een idee van een collega afgewezen; toch je mond gehouden tijdens de vergadering, terwijl het niet de goeie kant op ging; weer je nek uitgestoken tijdens het teamoverleg; te bescheiden geweest over je prestaties; weer last gehad van uitstelgedrag waardoor je de deadline niet haalt. Spijt, spijt, spijt.

Je bent niet alleen

Spijt is een apart fenomeen.
Jij deed het. En toch heb je spijt.
Dat is ook wat je vaak hoort van degene die zich benadeeld voelt: “Je was er toch zelf bij!”
Je voelt de ‘ja maar’ opkomen, maar er is geen ontkennen aan. Jij was het die op de verzendknop drukte (al zou je je kat of je kind dáár nog de schuld van kunnen geven, het typen van die lullige mail, komt toch echt van jouw hand), jij was het die ‘niet de moeite heeft genomen’ die verjaardag, trouwdag, afspraak goed in je hoofd te prenten, die je mond niet open deed, of juist wel. Jij. En niemand anders.

Toch voelt dat niet altijd zo. Soms voelt het als ‘iemand anders’. Als niet-jij. Niet je echte jij. Niet de jij die je echt wilt zijn. Die je echt bent als je er bij stilstaat. Diegene die denkt of zegt: “Ik heb er spijt van.”

Je bent dus niet alleen. Niet in je eentje.
Je bent alleen in de regiekamer. Waar je alles kunt overzien. Maar zodra je ‘de vloer op’ gaat, ben je te midden van je eigen tableau de la troupe: een bont gezelschap aan personages, die samen met jou je leven leiden. De ene speelt vaak een hoofdrol. De ander staat in de coulissen of blijft achter in de kleedkamer, twijfelend bij het kostuumrek. Er zijn karakteracteurs, oppervlakkige spelers, uitslovers, geweldige improvisators, gevoelsspelers, technische spelers. En zo voort. Links en rechts shoppen ze in je eigenschappen en vaardigheden, je impulsen en je beheersing en manifesteren ze zich als het ze uitkomt.
Tenzij je de regie neemt.

Goede regisseur m/v

Een goede regisseur (als ik hij zeg, bedoel ik ook zij) kent zijn spelers. Hij weet waar ze goed in zijn. In welke scènes ze wel tot hun recht komen en in welke scènes niet.
Hij beslist over wie opkomt en afgaat. Over wie praat en zwijgt. Wie doet en laat. Hij nodigt spelers uit vanwege hun kwaliteiten, vanwege de rol die ze kunnen spelen, vanwege de broodnodige ontwikkeling van het geheel, vanwege de voortgang van het stuk.

Hoe gaat het met jouw regisseur?