Alle berichten van LoesOnline

Toegepaste kunst

11 november 2014 LoesOnline

Sinds augustus 2014 zijn zes mensen aan het werk in ‘het repetitielokaal’. De schatten die toebehoren aan de theaterkunstvorm, gebruiken zij om een transitie door te maken in hun persoonlijke ontwikkeling.

Het traject Kapitaliseren op je Eigenschappen is een persoonlijk, op maat gesneden en dynamisch traject. Zo is het ontworpen en bedoeld door Loes Wouterson en zo pakt het in de praktijk ook uit

Bij voldoende belangstelling start in 2015 een nieuw traject, aangescherpt door de ervaringen van het eerste traject. Belangstelling? Voel je vrij om contact op te nemen.

experimenteren, onderzoek

Tofu

25 juni 2014 LoesOnline

Wat? Tofu?

Nee, deze post gaat niet over soja. Ik wilde het woord ‘fout’, fout schrijven, husselde de letters en kwam op tofu. En toen was ‘fout’ ineens weer prima.

Fouten maken mag. Ja, ja.

Ja, ja. Die relativering leveren onze hersenen vanzelf aan, als iemand welgemeend zegt dat je fouten mag maken, bijvoorbeeld in een training of workshop.
Niet zo vreemd ook, als even later ‘tips en tops’ worden uitgereikt. Tips: wat gaat er goed? Tops: wat kan er beter.
Goed veronderstelt dat er ook een foute variant is. En als er iets beter kan dan was het daarvoor blijkbaar minder goed.

Afschrikwekkend

Vandaag vond ik het velletje papier dat hierboven staat afgebeeld. Dat er tegen fouten streng moest worden opgetreden zat er goed in, toen ik dit schreef – ik schat in de laatste klas van de basisschool.
Een beetje gelijk had ik wel, al was het alleen maar door de blootstelling: elke les op de toneelschool hoorde ik hoe ik overkwam, of het geloofwaardig was wat ik deed, en naast geloofwaardig: spannend, theatraal, origineel, rolvast, karakteristiek, expressief, noem maar op. Hoe ik klonk, keek, bewoog. Wat ik dacht en voelde en wat daarvan te zien was of juist niet. Vier jaar lang. Elke dag opnieuw. En elke dag weer opnieuw beginnen. Daarna de blootstelling aan toeschouwers, critici, regisseurs, collega’s.
Er moet iets heel erg leuk zijn aan het vak en het werk van een acteur om dat vol te houden.
En dat is zo.

De vrije ruimte

Er is in het repetitielokaal ruimte die ongekend vrij is. Alles is mogelijk. Als je het lokaal goed gebruikt. Gebruikt zoals het bedoeld is: als vrijplaats waar nog niets vast ligt en alles nog mogelijk is en met waardebepaling achteraf.

Fouten anders bekeken

Wie herkent dit niet?

Het rode potlood, de rode pen: de alarmkleur.
Je moest aanzienlijk meer goed dan fout doen om je werk terug te krijgen met iets sierlijks als een krul, een stempel of een plaatje.
We zijn groot geworden met “van fouten kun je leren”, niet zelden vervangen door “van fouten moet je leren.” En als fouten echt gevaarlijk zijn, is het geen slecht plan te focussen op het vermijden ervan. Begrijpelijk dus dat onze hersenen ons gewillig op fouten wijzen.
Maar er zit een grens aan de nuttigheid van de focus op fouten of het vermijden ervan. Alleen al doordat je alleen maar kan vaststellen dat iets fout is als je weet wat het anders had moeten zijn.

In het repetitielokaal is het rode potlood de doodssteek voor creativiteit, groei en innovatie. Het eind van kapitaliseren op je eigenschappen.

Dus is het fijn om eens wat alternatief repertoire te hebben voor wat kan worden gezien als ‘fout’.

[ezcol_1third][/ezcol_1third] [ezcol_1third]Logica bijvoorbeeld[/ezcol_1third] [ezcol_1third_end][/ezcol_1third_end]

[ezcol_1third][/ezcol_1third] [ezcol_1third]Of gewoon de waarheid[/ezcol_1third] [ezcol_1third_end][/ezcol_1third_end]

[ezcol_1third][/ezcol_1third]

[ezcol_1third]Het emotionele perspectief[/ezcol_1third] [ezcol_1third_end][/ezcol_1third_end]

[ezcol_1third][/ezcol_1third]

[ezcol_1third]Scenariodenken[/ezcol_1third]

[ezcol_1third_end][/ezcol_1third_end]

[ezcol_1third][/ezcol_1third] [ezcol_1third]Letterlijk[/ezcol_1third]

[ezcol_1third_end][/ezcol_1third_end]

[ezcol_1third][/ezcol_1third]

[ezcol_1third]Met een twist[/ezcol_1third]

[ezcol_1third_end][/ezcol_1third_end]

[ezcol_1third][/ezcol_1third] [ezcol_1third]Of gewoon iets heel anders[/ezcol_1third] [ezcol_1third_end][/ezcol_1third_end]

Ik reken alles goed

Het grootste geschenk van het repetitielokaal is dat je zelf de baas bent over wat goed of fout is. Op Twitter schreef iemand “als je altijd dicht bij jezelf blijft, kom je dus nergens”. Het lokaal en ik nodigen uit tot experiment en onderzoek, tot spelen, verkennen en innoveren.
Daar kan niets ‘fout’ in zijn. Het is wat het is.
Achteraf ben je zelf degene die bepaalt wat het je brengt. Wat je vond en nog wilt zoeken. Wat je behoudt en inwisselt. Wat je blij en gelukkig maakt. Wanneer het goed is.

TOFU!

energie, inspiratie

Energie

7 mei 2014 LoesOnline

Ik was 30 toen iemand me vroeg waar ik mijn energie vandaan haalde. Het was in een periode in mijn leven waarin ik het antwoord schuldig moest blijven. Ik had echt geen idee.
Energie leek iets ongrijpbaars.
“Vandaan halen” ??
Was er ergens een bron, dan? Werd ik geacht die te kennen?
Ik pijnigde mijn hersenen. Hoe had ik het al die jaren gedaan? Energie ‘krijgen’?

Ik ben jaren verder. Ik geef nog steeds niet graag antwoord op de vraag waar ik energie van krijg. Alsof ik het daarmee plat sla. De bron doe opdrogen.
Ik weet wel waar ik me graag begeef om met energie, inspiratie, ideeën en plezier weer weg te gaan, terwijl ik toch veel heb gegeven. Waar ik alles eruit kan halen wat erin zit en toch voller, rijker wegga.
En dat zijn de plaatsen waar ik kan spelen en experimenteren. Zoals het repetitielokaal.

ontwikkeling

Zelf-innovatie. Geen bulk.

12 april 2014 LoesOnline

Alles van waarde is weerloos

Met de intrede van het woord ‘subsidieslurper’ verdween de ruimte voor groei en innovatie, voor uitingen van zachtmoedig- en teerhartigheid. Voor alles wat niet te maken valt. Nu een flink aantal economische zeepbellen is doorgeprikt is het geloof in maakbaarheid opmerkelijk genoeg niet afgenomen. Nee, de roep om meetbare resultaten is nog nooit zo groot geweest. Vanaf hun tweede jaar houden meneer en mevrouw Cito kinderen al tegen het licht en hoe ouder mensen worden, hoe meer ze worden gemeten, waarbij er onder de streep maar één ding over lijkt te blijven: kosten ze de maatschappij geld of leveren ze de maatschappij SMART iets op?
Wat bent u waard, weet u dat al?

Bijdragen die niet in geld of cijfers zijn uit te drukken, lijken vandaag de dag tweederangs of in het geheel niet van belang. Terwijl we diep van binnen heel goed weten, dat de muziek die we spelen op momenten in ons leven die we belangrijk vinden (een huwelijk, verjaardag, bij het begin van een verliefdheid of het eind ervan, een begrafenis, een herdenking), ooit is begonnen met iemand die de noten en teksten samenbracht, zonder te weten of het ooit één eurocent zou opleveren. En terwijl we weten dat alle dingen die ons dagelijks omringen (… televisie, stofzuiger, smartphone, computer, auto, fiets, fornuis, magnetron, printer …) zijn gebouwd door mensen die vooraf de naam niet wisten van wat ze gingen maken.

Opleiding, ontwikkeling

Ook in de wereld van opleidingen en trainingen heeft het maakbaarheidsgeloof zijn intrede gedaan. Nog voordat men u kent, krijgt u beloftes over wat u kunt nadat u de training hebt gevolgd. Eindtermen van opleidingen en workshops worden geformuleerd zonder aanziens des persoons. Draaiboeken van trainers zijn tot op het kwartier ingedeeld, zonder u te kennen. Zonder te weten waar u vandaan komt, wat u kunt en wat uw ervaring is. Is dat vanuit geloof en idealisme? Of heeft het er wellicht mee te maken dat trainingsbureaus steeds groter worden, trainingen via tenders steeds grootschaliger worden ingekocht, en de noodzaak tot kostenreductie en lage inkoopkosten, vraagt om standaardisering van lesprogramma’s en digitalisering van het contact onder het motto ‘het gemak en de flexibiliteit van blended learning’?

Persoonlijke innovatie

Als u gevorderd bent in uw leven en loopbaan, wordt leren steeds meer een persoonlijke zaak. En hoe meer u zichzelf wilt vernieuwen, hoe belangrijker het is om een persoonlijke en innovatieve leeromgeving te zoeken.
Het is niet makkelijk die plek te vinden nu kosteneffectiviteit, standaardisering en vooraf geformuleerde leeropbrengsten prominent aanwezig zijn in het landschap van opleiding en training.
De wal zal het schip wel weer keren.
In ieder geval vaart dit schip, het schip van ‘Kapitaliseren op je Eigenschappen’ een andere koers. Want in het repetitielokaal is iedereen anders.

inspiratie, ontwikkeling

Je hoeft niet naar de andere kant van de wereld

9 april 2014 LoesOnline

In deze inspirerende Tedtalk laat Derk Sivers in korte tijd zien hoe de wereld ‘op zijn kop staat’ aan de andere kant van de wereld.

Je hoeft niet naar de andere kant van de wereld om deze en andere werkelijkheden te ontdekken. Je vindt ze in het repetitielokaal.

rollen

Spijt en regie

7 april 2014 LoesOnline

Spijt

Even een pissige opmerking over iemand mailen en na op de verzendknop gedrukt te hebben, zien dat je het onderwerp van je toorn hebt gemaild in plaats van die vertrouweling aan wie je hem wilde versturen. Spijt. Een verjaardag, een trouwdag, een afspraak vergeten. Spijt.
Je geld uitgeven aan iets, waarover je in de winkel diep van binnen al twijfelde. En thuis: spijt.
Net iets te fel een idee van een collega afgewezen; toch je mond gehouden tijdens de vergadering, terwijl het niet de goeie kant op ging; weer je nek uitgestoken tijdens het teamoverleg; te bescheiden geweest over je prestaties; weer last gehad van uitstelgedrag waardoor je de deadline niet haalt. Spijt, spijt, spijt.

Je bent niet alleen

Spijt is een apart fenomeen.
Jij deed het. En toch heb je spijt.
Dat is ook wat je vaak hoort van degene die zich benadeeld voelt: “Je was er toch zelf bij!”
Je voelt de ‘ja maar’ opkomen, maar er is geen ontkennen aan. Jij was het die op de verzendknop drukte (al zou je je kat of je kind dáár nog de schuld van kunnen geven, het typen van die lullige mail, komt toch echt van jouw hand), jij was het die ‘niet de moeite heeft genomen’ die verjaardag, trouwdag, afspraak goed in je hoofd te prenten, die je mond niet open deed, of juist wel. Jij. En niemand anders.

Toch voelt dat niet altijd zo. Soms voelt het als ‘iemand anders’. Als niet-jij. Niet je echte jij. Niet de jij die je echt wilt zijn. Die je echt bent als je er bij stilstaat. Diegene die denkt of zegt: “Ik heb er spijt van.”

Je bent dus niet alleen. Niet in je eentje.
Je bent alleen in de regiekamer. Waar je alles kunt overzien. Maar zodra je ‘de vloer op’ gaat, ben je te midden van je eigen tableau de la troupe: een bont gezelschap aan personages, die samen met jou je leven leiden. De ene speelt vaak een hoofdrol. De ander staat in de coulissen of blijft achter in de kleedkamer, twijfelend bij het kostuumrek. Er zijn karakteracteurs, oppervlakkige spelers, uitslovers, geweldige improvisators, gevoelsspelers, technische spelers. En zo voort. Links en rechts shoppen ze in je eigenschappen en vaardigheden, je impulsen en je beheersing en manifesteren ze zich als het ze uitkomt.
Tenzij je de regie neemt.

Goede regisseur m/v

Een goede regisseur (als ik hij zeg, bedoel ik ook zij) kent zijn spelers. Hij weet waar ze goed in zijn. In welke scènes ze wel tot hun recht komen en in welke scènes niet.
Hij beslist over wie opkomt en afgaat. Over wie praat en zwijgt. Wie doet en laat. Hij nodigt spelers uit vanwege hun kwaliteiten, vanwege de rol die ze kunnen spelen, vanwege de broodnodige ontwikkeling van het geheel, vanwege de voortgang van het stuk.

Hoe gaat het met jouw regisseur?

inspiratie

Wat we delen

29 maart 2014 LoesOnline

Deep level

Er zijn dingen die we delen op een diep niveau, waar het delen en ervaren verder gaat dan woorden en cognitie.
Zanger Bobby McFerrin laat dat in deze video ervaren. Kijk en leef mee:

Theater kent ook deze ‘deep-level’-wetten. Een niveau van weten en ervaren dat verder reikt dan waar je komt als je gaat zitten om na te denken of wanneer je ergens over praat. Het is een niveau met grote intensiteit aan voelen en weten. Een prachtige bron om uit te putten.

inspiratie, ontwikkeling

Gun jezelf groot onderhoud

11 maart 2014 LoesOnline

Kapitaliseren op je eigenschappen

Ik sta op. Iedereen slaapt nog. De poezen springen uit hun mand. Mijn eerste taak. Verse brokjes. De computer gaat aan. Nu al? Waarom? Ik weet het niet. Twee online kranten. Ik klik ze open. Gewoonte. Ik weet nu al dat ik deze dag geen tijd heb om ze beide te lezen. Nog voor ik verder kan gaan met de ochtendrituelen, zie ik de eerste berichten al langs komen. Antidepressivum kan je libido slopen. Achtstegroepers krijgen deze week de uitslag van de Citotoets. De onderwijsinspectie let scherp op onregelmatigheden. Predicaat cum laude moet ook op het middelbaar onderwijs komen, vindt de staatssecretaris. De ING wil een proef doen: klantgegevens aan adverteerders verstrekken. Verdwenen vliegtuig nog niet teruggevonden. Politie waarschuwt het MKB voor een killervirus: cryptoware. Pabo wil mbo-ers weren.

Ik moedig de kinderen aan naar school te gaan. Dat gaat bij de een makkelijker dan bij de ander. Ik noteer voor mezelf dat ik op zoek moet naar meer expertise om mijn ene kind te helpen, waarna ik een paar mailtjes afhandel. O ja, ik moet nog een factuur versturen.

Een centimeter dik pak papier met casuïstiek voor een training ligt op me te wachten. Voor een ‘running case’ waar deelnemers mij tegen gaan komen in 3 of 4 of 5 verschillende rollen – dat moet ik nog even goed bekijken. Ik noteer uitroeptekens achter de taak.

Buiten hoor ik kinderen op een schoolplein. Ik zoek de route op voor de afspraak van vanmiddag. Een collega heeft kans gezien mijn voicemail in te spreken, juist op het moment dat ik even niet in de buurt van mijn telefoon was. Ik bel terug. Voicemail. Taak erbij.

De wereld rent links en rechts aan mij voorbij, ik hol mee of er achteraan. Ik zie, ik hoor, ik ervaar, ik leer, ik hol.

De repetitieruimte

De repetitieruimte is niets meer dan vier muren en een vloer. Een ruimte die de naam ‘repetitieruimte’ heeft gekregen.
Als ik die ruimte instap, ben ik in de vrije ruimte. Het is ‘ik’ en ‘hoe ik me tot mezelf verhoud’ en ‘hoe ik me tot de wereld verhoud’. Meer niet.

De repetitieruimte brengt alles samen. Waar we in de buitenwereld al hollend kennis vergaren, vaardigheden opdoen, en veel, veel doen en uitvoeren, zet de repetitieruimte me in the spotlight. Mij, als instrument. Het enige instrument dat ik heb om te leven.

Hier kan ik, beter dan in de buitenwereld, zien wie ik ben en wat er van mij wordt gevraagd. Hier heb ik tijd en ruimte om me te verbinden met waar ik heen wil, met waar ik goed in ben, met hoe ik me wil verhouden tot de eisen en vragen die op me af komen. Hier krijg ik het inzicht om tot beslissingen te kunnen komen, keuzes te maken in hoe ik ga handelen en wat ik wil leren om te komen waar ik graag heen wil. Of hoe ik een eerste stap kan zetten om daar achter te komen.

Een jaar lang regelmatig de repetitieruimte in. Om mijn instrument lief te hebben. Te waarderen. Te onderhouden. Te stretchen. Te kapitaliseren op mijn eigenschappen. Samen met een paar anderen.
Gun ik mijzelf dat?

Mijn antwoord is: ja.