Tagarchief: repetitielokaal

Tofu

Wat? Tofu?

Nee, deze post gaat niet over soja. Ik wilde het woord ‘fout’, fout schrijven, husselde de letters en kwam op tofu. En toen was ‘fout’ ineens weer prima.

Fouten maken mag.  Ja, ja.

Ja, ja. Die relativering leveren onze hersenen vanzelf aan, als iemand welgemeend zegt dat je fouten mag maken, bijvoorbeeld in een training of workshop.
Niet zo vreemd ook, als even later ‘tips en tops’ worden uitgereikt. Tips: wat gaat er goed? Tops: wat kan er beter.
Goed veronderstelt dat er ook een foute variant is. En als er iets beter kan dan was het daarvoor blijkbaar minder goed.

Afschrikwekkend

het beroep004

Vandaag vond ik het velletje papier dat hierboven staat afgebeeld. Dat er tegen fouten streng moest worden opgetreden zat er goed in, toen ik dit schreef – ik schat in de laatste klas van de basisschool.
Een beetje gelijk had ik wel, al was het alleen maar door de blootstelling: elke les op de toneelschool hoorde ik hoe ik overkwam, of het geloofwaardig was wat ik deed, en naast geloofwaardig: spannend, theatraal, origineel, rolvast, karakteristiek, expressief, noem maar op. Hoe ik klonk, keek, bewoog. Wat ik dacht en voelde en wat daarvan te zien was of juist niet. Vier jaar lang. Elke dag opnieuw. En elke dag weer opnieuw beginnen. Daarna de blootstelling aan toeschouwers, critici, regisseurs, collega’s.
Er moet iets heel erg leuk zijn aan het vak en het werk van een acteur om dat vol te houden.
En dat is zo.

De vrije ruimte

Er is in het repetitielokaal ruimte die ongekend vrij is. Alles is mogelijk. Als je het lokaal goed gebruikt. Gebruikt zoals het bedoeld is: als vrijplaats waar nog niets vast ligt en alles nog mogelijk is en met waardebepaling achteraf.

Fouten anders bekeken

Wie herkent dit niet?

8-test-bad-grade-lgn

Het rode potlood, de rode pen: de alarmkleur.
Je moest aanzienlijk meer goed dan fout doen om je werk terug te krijgen met iets sierlijks als een krul, een stempel of een plaatje.
We zijn groot geworden met “van fouten kun je leren”, niet zelden vervangen door “van fouten moet je leren.” En als fouten echt gevaarlijk zijn, is het geen slecht plan te focussen op het vermijden ervan. Begrijpelijk dus dat onze hersenen ons gewillig op fouten wijzen.
Maar er zit een grens aan de nuttigheid van de focus op fouten of het vermijden ervan.  Alleen al doordat je alleen maar kan vaststellen dat iets fout is als je weet wat het anders had moeten zijn.

In het repetitielokaal is het rode potlood de doodssteek voor creativiteit, groei en innovatie. Het eind van kapitaliseren op je eigenschappen.

Dus is het fijn om eens wat alternatief repertoire te hebben voor wat kan worden gezien als ‘fout’.

[ezcol_1third]66[/ezcol_1third] [ezcol_1third]Logica bijvoorbeeld[/ezcol_1third] [ezcol_1third_end]enhanced-buzz-26758-1362157278-0[/ezcol_1third_end]

 

[ezcol_1third]enhanced-buzz-14452-1362157159-13[/ezcol_1third] [ezcol_1third]Of gewoon de waarheid[/ezcol_1third] [ezcol_1third_end]funny_exam_answers_5[/ezcol_1third_end]

 

[ezcol_1third]enhanced-buzz-21192-1362157336-11[/ezcol_1third]

[ezcol_1third]Het emotionele perspectief[/ezcol_1third] [ezcol_1third_end]enhanced-buzz-22847-1362157369-9[/ezcol_1third_end]

 

[ezcol_1third]enhanced-buzz-26561-1362157336-1[/ezcol_1third]

[ezcol_1third]Scenariodenken[/ezcol_1third]

[ezcol_1third_end]enhanced-buzz-21140-1362157333-7[/ezcol_1third_end]

 

[ezcol_1third]enhanced-buzz-20829-1362157279-15[/ezcol_1third] [ezcol_1third]Letterlijk[/ezcol_1third]

[ezcol_1third_end]enhanced-buzz-27567-1362157940-0[/ezcol_1third_end]

 

[ezcol_1third]192[/ezcol_1third]

[ezcol_1third]Met een twist[/ezcol_1third]

[ezcol_1third_end]funny_exam_answers_13[/ezcol_1third_end]

[ezcol_1third]funny_exam_answers_2[/ezcol_1third] [ezcol_1third]Of gewoon iets heel anders[/ezcol_1third] [ezcol_1third_end]funny_exam_answers_11[/ezcol_1third_end]

 

Ik reken alles goed

Het grootste geschenk van het repetitielokaal is dat je zelf de baas bent over wat goed of fout is. Op Twitter schreef iemand “als je altijd dicht bij jezelf blijft, kom je dus nergens”. Het lokaal en ik nodigen uit tot experiment en onderzoek, tot spelen, verkennen en innoveren.
Daar kan niets ‘fout’ in zijn. Het is wat het is.
Achteraf ben je zelf degene die bepaalt wat het je brengt. Wat je vond en nog wilt zoeken. Wat je behoudt en inwisselt. Wat je blij en gelukkig maakt. Wanneer het goed is.

TOFU!

internethighfive

 

 

 

 

 

 

Energie

734536_10201372228729204_7572424578100169121_n

Ik was 30 toen iemand me vroeg waar ik mijn energie vandaan haalde. Het was in een periode in mijn leven waarin ik het antwoord schuldig moest blijven. Ik had echt geen idee.
Energie leek iets ongrijpbaars.
“Vandaan halen” ??
Was er ergens een bron, dan? Werd ik geacht die te kennen?
Ik pijnigde mijn hersenen. Hoe had ik het al die jaren gedaan? Energie ‘krijgen’?

Ik ben jaren verder. Ik geef nog steeds niet graag antwoord op de vraag waar ik energie van krijg. Alsof ik het daarmee plat sla.  De bron doe opdrogen.
Ik weet wel waar ik me graag begeef om met energie, inspiratie, ideeën en plezier weer weg te gaan, terwijl ik toch veel heb gegeven. Waar ik alles eruit kan halen  wat erin zit en toch voller, rijker wegga.
En dat zijn de plaatsen waar ik kan spelen en experimenteren. Zoals het repetitielokaal.

impro

Gun jezelf groot onderhoud

Kapitaliseren op je eigenschappen

Ik sta op. Iedereen slaapt nog. De poezen springen uit hun mand. Mijn eerste taak. Verse brokjes. De computer gaat aan. Nu al? Waarom? Ik weet het niet. Twee online kranten. Ik klik ze open. Gewoonte. Ik weet nu al dat ik deze dag geen tijd heb om ze beide te lezen. Nog voor ik verder kan gaan met de ochtendrituelen, zie ik de eerste berichten al langs komen. Antidepressivum kan je libido slopen. Achtstegroepers krijgen deze week de uitslag van de Citotoets. De onderwijsinspectie let scherp op onregelmatigheden. Predicaat cum laude moet ook op het middelbaar onderwijs komen, vindt de staatssecretaris. De ING wil een proef doen: klantgegevens aan adverteerders verstrekken. Verdwenen vliegtuig nog niet teruggevonden. Politie waarschuwt het MKB voor een killervirus: cryptoware. Pabo wil mbo-ers weren.

Ik moedig de kinderen aan naar school te gaan. Dat gaat bij de een makkelijker dan bij de ander. Ik noteer voor mezelf dat ik op zoek moet naar meer expertise om mijn ene kind te helpen, waarna ik een paar mailtjes afhandel. O ja, ik moet nog een factuur versturen.

Een centimeter dik pak papier met casuïstiek voor een training ligt op me te wachten. Voor een ‘running case’ waar deelnemers mij tegen gaan komen in 3 of 4 of 5 verschillende rollen – dat moet ik nog even goed bekijken. Ik noteer uitroeptekens achter de taak.

Buiten hoor ik kinderen op een schoolplein. Ik zoek de route op voor de afspraak van vanmiddag. Een collega heeft kans gezien mijn voicemail in te spreken, juist op het moment dat ik even niet in de buurt van mijn telefoon was. Ik bel terug. Voicemail. Taak erbij.

De wereld rent links en rechts aan mij voorbij, ik hol mee of er achteraan. Ik zie, ik hoor, ik ervaar, ik leer, ik hol.

spotlight_ssk_88188496

De repetitieruimte

De repetitieruimte is niets meer dan vier muren en een vloer. Een ruimte die de naam ‘repetitieruimte’ heeft gekregen.
Als ik die ruimte instap, ben ik in de vrije ruimte. Het is ‘ik’ en ‘hoe ik me tot mezelf verhoud’ en ‘hoe ik me tot de wereld verhoud’. Meer niet.

De repetitieruimte brengt alles samen. Waar we in de buitenwereld al hollend kennis vergaren, vaardigheden opdoen, en veel, veel doen en uitvoeren, zet de repetitieruimte me in the spotlight. Mij, als instrument. Het enige instrument dat ik heb om te leven.

Hier kan ik, beter dan in de buitenwereld, zien wie ik ben en wat er van mij wordt gevraagd. Hier heb ik tijd en ruimte om me te verbinden met waar ik heen wil, met waar ik goed in ben, met hoe ik me wil verhouden tot de eisen en vragen die op me af komen. Hier krijg ik het inzicht om tot beslissingen te kunnen komen, keuzes te maken in hoe ik ga handelen en wat ik wil leren om te komen waar ik graag heen wil. Of hoe ik een eerste stap kan zetten om daar achter te komen.

Een jaar lang regelmatig de repetitieruimte in. Om mijn instrument lief te hebben. Te waarderen. Te onderhouden. Te stretchen. Te kapitaliseren op mijn eigenschappen. Samen met een paar anderen.
Gun ik mijzelf dat?

Mijn antwoord is: ja.